Sabah tekrar sisepol, ders isleyen genclik:
ve kopru:
Iranlilar parklardan guzel yararlaniyorlar. Bisiklete binenler kosanlar yuruyus yapanlar, uyuklayanlar, sohbet eden yaslilar, ders calisanlar… pek cok parkta da aletli cimnastik imkanlari var ve insanlar bunlari degerlendiriyor –saglik sokagi- deniyor parklarin bu kismina. Ve paslanmaya terk edilmis de degiller.
Ali-qapu:
Iran’da beni sasirtan ve beklemedigim bir sey daha vardi ki o da. Turkce yada turki konusan hanedanlarin, iran kultur birikimine yaptigi muazzam katki. Tabi insanin kafasini karistirmakla beraber, -guncel turkiyede yuceltilen komik ve basit “degerler” goz onunde bulunduruldugunda- daha onceki yaya gurcistan gezimin donusunde sahit oldugum hadiseyi destekler nitelikteydi. Sinirdan tr’ye donuyrum. Cok kalabalik. Ge tarafinda tunnel gibi bir sey var, insanlar onun vasitasiyla siraya giriyorlar. Ustu bir catiyla kapali buda yakici gunesten sizi koruyor. Yavas da olsa islemleri halledip sikintisiz, tr tarafina gectik. Burada insanlari yonlendirecek bir sey yok. Dolayisiyla grubun icindeki, en uyaniklarin, sira kapma, one gecme oyunu butun kalabaliga sirayet ediyor ve turlu milletten insan, bir birini tepeleyip icinden gecmeye calisarak debeleniyor. Hani mesela tr muhassir medeniyet olmaya calisiyor, ama onlarin da bir farki yoktu.
Bu olayi veri Kabul edersek, ne medenilik ne barbarlik, insanin dogasina gomulu bir sey olmayabilir. Onun dogasi, esneklik ve uyum saglamaktir denebilir.
Ayrica dilin muzigi de onu konusan insanlarin egilimleriyle ilgili fikir vericidir bence. Ve azerice turki diller arasinda en muzikli olani.
Neyse bu sinir macerasinda bir baska enteresan olay daha olmustu. Uyaniklardan bir tanesi isi iyice abartinca gorevli adami yakalayip ite kaka kalabaliga dogru savurdu. Ve sonra fare yakalamis kedi edasiyla. Niye izin veriyosunuz buna kardesim diye hafiften boburlenerek kalabaligi fircalamaya basladi. Huuop turkce bilen yok mu diyor? Sonun birisi bozuk bir turkceyle “iyi de naapalim” dedi. O da durdu durdu, “once ben vuracam agzina sonra sen, insan gibi siraya gecsin” diyerek. Herkese unutulmaz bir insanlik/medeniyet dersi verdi
cunku dogudan batiya gidiyorduk dolayisiyla medeniyet dersi almamiz normaldi Ali-qapu:
Malum dogunu bazarlari meshurdur. Istanbuldaki kapali carsi da bunlardan bir tanesi. Pek de hevesli olmayarak vakit oldurmek icin ben bazaar girdim:
Gelgelelim, burasi zannetigimden daha canli bir yerdi:
ask:
savas:
ve muhtelif baska seyler:
Hersey taze taze:
Bu hanim, siyah sacli, mavi gozlu yuvarlak suratli, pek cok yerde karsiniza cikiyor, galiba eski bir sairmis:
Packman turist modunda bir noktadan oburune gidip “puan kazanmayi” sevmesek de yapacak bir sey yok mekanlar guzel.
Biraz yamuk da olsa butun inanc dunyasi severler icin gelsin, chelsutun:
Arka bahce:
dis duvarlardan:
on bahcede dizi cekimi var:
Binanin etrafinda yavasca bir tur attiktan sonra artik iceri giriyoruz. Giris tavandaki aynalar:
Ic mekan:
Ay a aaaa:
Iran ezber bozan bir ulke ama icerden.
Imam camisi: ali-qapu’nun da bulundugu imam meydanindadir.
Burada bir itirafta bulunayim. Ben normalde dini mekanlardan rehbere bakarak etkilenebilen birisi degilim cunku bakiyorum, her turden millet buralarda haril haril fotograf cekiyor. Ama ne mekanlarin buyuklugu ne de detayli bir iscilikle suslenmis olmasi, hangi dine ait olursa olsun bende bir etki yaratmiyor. Ne zamanki kazbegi kilisesi gibi muazzam bir peyzajin icine yerlestirildiginde yada yikik dokuk ve ufak da olsa ulasilmaz sira daglarin yuksek eteklerine insa edildiklerinde. Ozellikle de ikincisi, onu insa ederken ki adanmisligi ve fedakarligi, anlattigi icin. Cunku dini mekanlarda iyi bir mimariden ziyade, daha insaca ve inanc dolu bir seyin “anlatilmasi” gerekiyor gibi gelmektedir bana. Ve yolculugun ilerleyen kisimlarinda islam’a ait boyle etkileyici yerlerle de karsilasacagiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder